Traditiegetrouw neemt de werkgroep van de woord-communievieringen de oudejaarsviering altijd voor haar rekening. Zo ook dit jaar.
Samen met leden van de locatieraad en pastoraatsgroep trokken we naar voren met 2 brandende kaarsen en het doop-, huwelijks- en overlijdensboek.
Als symbool van alles wat er gebeurd is in onze geloofsgemeenschap.
Kinderen was gevraagd om iets van het afgelopen jaar mee te brengen.
Zo kwamen er o.a. vakantiefoto’s en een zwemdiploma voorbij.

Het thema van de viering was dit jaar: Loslaten en vertrouwen.
Tijdens de overweging werd aan de kinderen gevraagd wie er een knuffel had.
En natuurlijk kwamen daarop de handen naar boven. Knuffels, welk kind heeft die niet.
Altijd fijn om er eentje (of wel 3) bij je in bed te hebben, vooral als papa en mama er niet zijn. Dan is een knuffel veilig en vertrouwd.
Ook was er aandacht en dank voor alle vrijwilligers, die, in tegenstelling tot vroeger, nu uitdrukkelijk een geloofsgemeenschap dragen. Sommigen houden het tot op hoge leeftijd vol.
Maar ook dan moet je een keer loslaten en erop vertrouwen dat de werkzaamheden door anderen overgenomen worden.

Aan het einde van de viering had de werkgroep een verrassing voor het herenkoor.
Zij zongen deze dag voor het laatst in een woord-communieviering.
Om hen voor deze altijd fijne en goede samenwerking te bedanken had Trees Langenkamp een prachtig lied geschreven als blijk van waardering.
Het lied dat aan het begin van de viering aan de kerkgangers was uitgereikt werd door iedereen massaal gezongen. Dit lied, een bloemetje voor Wim Sibelt als dirigent en voor ieder koorlid, vergezeld van een daverend applaus bracht de dankbaarheid tot uiting.
Heren, nogmaals bedankt.

We wensen iedereen een goed, gelukkig, gezond en zalig Nieuwjaar toe.

Tekst van het danklied voor het herenkoor.
Melodie: Wonen overal nergens thuis. tekst: Trees Langenkamp

Op de laatste dag van het jaar
zingen we hier nu met elkaar.
’t Herenkoor trekt nu de stekker er uit,
stopt met het zingen dat is hun besluit.       Herenkoor bedankt.

Jaren geleden is ’t koor ontstaan.
Jongens en mannen die sloten zich aan.
Gregoriaans en ook heel veel latijn
stemmen die klonken om trots op te zijn.   Herenkoor bedankt.

Vaak moest men zingen bij rouw en trouw.
Ging onder ’t werk naar het kerkgebouw.
Zo op de fiets met je werkkloffie aan
boven op ’t koor zag toch niemand je staan. Herenkoor bedankt.

Veel dirigenten zijn Wim voorgegaan.
Deden hun best om de maat te slaan.
Ontelbare keren, ze gingen er voor.
Meerstemmig zingen met bas en tenor.     Herenkoor bedankt.

Maar nu is het toch echt gedaan.
Wat hebben ze vaak in de kerk gestaan.
Super bedankt voor de inzet daarvoor.
Hiep hiep hoera voor het Herenkoor.       Herenkoor bedankt.