‘Kom en eet van mijn brood’ deze uitnodiging in de eerste lezing, deed pastoor Monninkhof denken aan een gesprek, op dinsdag 13 augustus na de viering met 2 parochianen. Ze waren op zondag 18 augustus aanwezig in de eucharistieviering. Ze komen uit Pakistan en uit Armenië. Hun land moesten ze ontvluchten, ze verblijven nu op de camping -zoals ze dat noemen- vlak bij onze kerk. Trots vertellen ze hoe ze zelf hun eten bereiden. Op hun smartphone laten ze een paar foto’s zien, van wat ze zoal klaarmaken. Het ziet er allemaal smakelijk uit. Soort van pizza of pannenkoek met groente bereid. Dat smaakt echt naar meer. Op dinsdag 20 augustus na de viering, hebben de dames hiervan uitgedeeld. De pastoor denkt dan aan de gastvrijheid van deze dames, die het in hun leven bepaald niet cadeau krijgen, want anders dan ontvlucht je je land niet. Die gastvrijheid die brengt hem bij de uitnodiging die klinkt zowel in de eerste lezing als in het evangelie. Deze uitnodiging zijn welgemeend natuurlijk. Maar ze krijgen pas betekenis als de genodigden er ook op in gaan. En dat is niet altijd even vanzelfsprekend zoals blijkt uit het evangelie.

Op vrijdag 30 augustus zijn een aantal parochianen uitgenodigd op het AZC voor een rondleiding. We werden welkom geheten d.m.v. woorden, maar ook door een geschenk. We kregen allemaal een handgemaakt welkomstbordje. Ze lieten zien hoe ze leven. En wederom hebben verschillende landen voor ons gekookt.

Op zondag 1 september heette Arnold Huijsmans twee dames Sunbul en Irena van harte welkom. Die eigenlijk al regelmatig een gezicht zijn bij ons in het parochiecentrum. Op een dinsdagmorgen, na de dienst zat het hele gezelschap al aan de rijst en aan de gerechten. Wij willen hen welkom heten, zij heten ons welkom met het eten. Vandaag worden ze een klein beetje in het zonnetje gezet en ze gaan vandaag geoefend en wel een klein stukje van de eerste lezing doen.